Lunchen als schooldirecteur

Sahadi beschrijft zijn ideale leraarskamer. Hij streeft naar meer beweging en andere activiteiten tijdens de schafttijd.

Sahadi kwam vanuit Syrië naar België als niet-begeleide minderjarige. Hij volgde de lerarenopleiding lichamelijke opvoeding en voelde al snel de ambitie om in een traject leiderschapsontwikkeling te stappen. Zijn parcours heeft zijn vruchten afgeworpen, hij schopte het tot directeur van een basisschool.

_{Schooldirecteur Sahadi op school (Stedelijk Onderwijs)}

Hij beschrijft hoe de lerarenkamer eruitziet en deelt zijn droombeeld van de schafttijd op school:

‘Ja, dat is een typische lerarenkamer. Als je dan binnen gaat, je ziet dan de tafels met stoelen. Eigenlijk een bepaalde manier gezet zijn en de muren, daar hangen allemaal informatieve zaken. Over pedagogische zaken, over een bepaalde studiedag, alle informatie over personeelsvergaderingen. Alles hangt daar rond. Wij proberen wel onze lerarenkamer met planten en dergelijke aantrekkelijker te maken. Dat als collega’s daar komen dat ze het gevoel hebben dat ze daar kunnen rusten. Wij hebben nu ook, twee jaar geleden, in onze lerarenkamer ook een zetel geplaatst. Collega’s maken echt wel uitgebreid gebruik daarvan onder de middag. Er zijn collega’s die gaan liggen op de zetel. Er zijn collega’s die met drie, vier, vijf gaan zitten en babbelen. Daar proberen we wel rekening mee te houden. Uiteindelijk een lerarenkamer, dat moet niet alleen een plek zijn waar heel veel informatie hangt rond hun werk. Dat mag ook wel gezellig zijn, ik probeer het daar wel zo gezellig mogelijk te maken.

De toekomst zal zijn dat er onder de middag activiteiten zullen zijn voor collega’s. Collega’s zouden bijvoorbeeld in de sporthal aan beweging kunnen doen. Dat gebeurt soms nu af en toe dat ze een kleine activiteit doen. Dat is leuk, voor collega’s die dat wensen. Dat heeft wel succes sinds eind vorig schooljaar en nu ook. Ze kunnen ook in de sporthal bepaalde activiteiten doen. Dat is niet georganiseerd, dat niet. Mijn toekomstdroom is dat er een yoga sessie zou zijn of een massagesessie. Dat kost natuurlijk allemaal geld. Sportieve collega’s zouden die sessies kunnen geven, maar dat is dan weer van hun pauze dat weg valt. Dat kan ik ook niet maken, dat kan ik niet aan mijn collega’s vragen. Tenzij ze dat vrijwillig zouden willen doen. Dat extra organiseren over de middag, dat kost ook geld. Dat zou wel ideaal zijn als er bepaalde organisaties zijn die voor leerkrachten, een bepaalde vzw, die diensten zouden kunnen realiseren. Dat is een toekomstverhaal, dat zou wel mijn droom kunnen zijn, zal ik maar zeggen.’

Bronnen

_{Getuigenis van Sahadi Daria, 26/08/2021.}

_{Zie: https://www.stedelijkonderwijs.be/werken-bij/het-verhaal-van-sahadi-daria. Laatst geraadpleegd op 24/09/2021.}