Lunch tijdens reportage

Als persfotograaf evolueerde de schafttijd van pure luxe naar een snelle hap.

_{Persfotograaf Paul Bolsius van De Standaard tijdens een reportage over een militaire oefening van Belgische paracommando’s. (Privécollectie Paul Bolsius)}

Paul Bolsius deed als persfotograaf van De Standaard een reportage over een militaire oefening van Belgische paracommando's. Na een vlucht met een C 130 en een stormlanding in de buurt van Church Fenton in het noorden van Engeland, werd een maaltijd opgewarmd boven een vuurtje met een soort aanmaakblokjes, september 1995. 

Persfotograaf Firmin De Maître getuigt over de geleidelijke teloorgang van de luxueuze schafttijd die hij in de jaren 1970 gekend heeft:

'Dat vind ik wel een mooi verhaal. De kwaliteitskranten gingen af en toe op interview bij grote directeuren van een bedrijf, neem nu Agfa Gevaert bijvoorbeeld of Sidmar, echt de top. En dat was dan de economische journalisten die dat deden. Ik heb voor mezelf opgeschreven, omdat ik dat af en toe een keer moet vertellen. In de jaren ‘70 vertrokken wij samen, de redacteur en de journalist met een wagen van de krant meestal naar het bedrijf toe. Daar werden we schitterend ontvangen op het kantoor van de directeur die het ganse interview met ons deed. Daarna werden we uitgenodigd om te gaan eten buiten het bedrijf, meestal liefst in een sterrenrestaurant. Daarmee was de dag ook rond. Ik denk dat dat het best was dat de dag dan… Zowel voor de directeur als voor ons was de dag eigenlijk rond, wat het verscheen pas de week nadien. Dat was iets dat alle kwaliteitskranten op die manier deden. Dat was de jaren ‘70.

De jaren ’80, zelfde scenario, ontvangst in het bedrijf, nadien de directeur ging meestal weg als het interview gedaan was of ging met ons iets eten in het bedrijfsrestaurant, waar meestal toch een hoekje was waar de directie apart zat ‘s middags voor te eten en dan mochten wij mee in dat aparte zaaltje. Daar kregen we meestal een beter dagmenu of de bedienden en de arbeiders. Kregen we ook een fles wijn. Dus we waren nog vrij goed ontvangen. De dag was dan meestal nog niet volledig rond. Dan gaan we naar de jaren ‘90, het is eigenlijk echt in stukken van 10 jaar dat ik dat kan vertellen.

In de jaren ‘90 zelfde scenario en dan kregen we na afloop... de directeur ging weg, kregen we een sandwich en dan konden we met de pers - de man die de pers ontving, de woordvoerder – konden we samen met hem een sandwich eten. In het beste geval kregen we ook nog een glas wijn. Maar natuurlijk dan vanaf 2000 moesten we niet meer gaan. Het interview werd dikwijls al telefonisch gedaan, niet omwille van Covid want er was nog geen Covid, maar om het gemak en de fotograaf moest meestal ook al niet meer gaan want de foto werd opgestuurd. Nu er waren natuurlijk bedrijven of kranten die er echt op aandrongen, wij moeten echt het gesprek hebben met de directeur en wij willen dat onze fotograaf de directeur fotografeert in het bedrijf bij de activiteit. Dat was de enige uitzondering.'

Bronnen

_{Getuigenis van Firmin De Maître, 20/05/2021.}