Gescheiden werelden

De schafttijd legde ook de arbeidsverhouding tussen bedienden/arbeiders en mannen/vrouwen bloot.

_{Historisch Archief Agfa-Gevaert, Collectie Fotomuseum Antwerpen}

Na de Tweede Wereldoorlog slaagde de Belgische economie erin zich pijlsnel te herstellen. Tegelijkertijd groeide de dienstensector spectaculair. Bedienden kwamen vrijwel nooit in de fabriek en enkel voor de uitbetaling van het loon was er contact tussen de personeelsdienst en de arbeiders. De directie was dikwijls ook Franstalig, waardoor ook de administratie in het Frans gebeurde. Beide werelden bleven dus gescheiden. En bij de arbeiders en bij de bedienden werden vaak ook de mannen en vrouwen gescheiden gehouden en ging hun middagpauze op aparte tijden door.

Dat was ook het geval bij Agfa Gevaert. Chaperonnes zagen er toe op het toiletbezoek en in de refter zaten mannen en vrouwen lange tijd apart. Jacqueline Verstappen getuigt:

‘Wij moesten echt kiezen tussen carrière en man. Met de mannen op de afdeling mochten wij ook geen contact hebben. Dat werd streng in de gaten gehouden door chaperonne Harck. Alles wat wij deden – ik spreek over 1954 – hield juffrouw Harck in de gaten. Ze was ook overal bij: onze gesprekken in de spreekkamer, onze toiletbezoeken (…) Met als gevolg dat we gingen rebelleren: sigaretten zitten smoren in de refter en zo.’

Bronnen

_{Johan BUYTAERT, Annelies DE LAENDER, Koen DEMARSIN, Fabrieksburen: industrie in de Zennevallei, Dilbeek: Cultuurregio Pajottenland & Zennevallei, 2017, pp. 8,53.}

_{Ruth RENDERS, Ik werk(te) bij Gevaert, Mortsel: Streekvereniging Zuidrand, 2018, p. 29.}